KAHIT-ANONG 10

"Make the lie big, make it simple, keep saying it, and eventually they will believe it”

-- Adolf Hitler

Pinasimunuan ito ng mga henyo. Dahil halos lahat meron na nito. Kailangan magkaroon din ako.

Ito ang version ko. Siyam ay pawang kasinungalingan lamang. Kailangan nyo lang hulaan kung alin ang nag-iisang totoo.

Syempre, kung sinuman ang makahula may premyo. Bibigyan ko ng pagkagwapo-gwapong picture ko. Whole body, 1x1. At ang posing parang ‘yung pinatanggal na BENCH billboard ni Piolo Pascual.

Sa madaling salita, nagbibiro lang ako. Basta, ang makahula bibigyan ko nito.

Limited edition lang ito. Available in different colors. Indicate nyo na lang sa comment kung anong kulay ang type nyo. So, GAME na?


1. Ipinanganak ako sa isang fishing village sa Nah Trang, Vietnam. Vietnamese ang nanay ko. Kapampangan ang tatay ko. Kalagitnan ng taong 1988. Bumalik kami sa Pilipinas. At nanirahan sa isang fishing village sa Abucay, Bataan. Ewan ko ba, bakit gusto ng pamilya ko sa isda.

2. Lumaki akong naliligo sa tubig-alat at mga isda. Pero hindi ako kumakain ng bangus. Dahil walang isang beses na hindi ako natinik kapag bangus ang ulam. Allergic din ako sa hipon, nilalagnat ako at ngngangati ang buong katawan kapag kumain ako ng hipon. Huling nangyari ito noong Marso. Nang kumain ako ng mangga at isinawsaw ko sa bagoong na alamang.

3. Thundercats ang paborito kong cartoons. Aliw na aliw ako kapag tumatalon sila sa tubig at nagiging hayop-dagat. Pagkatapos ko manood. Niyaya ko ang mga kapatid ko na tumalon sa ilog. Pakiramdam ko nagkakakaliskis ako at nagkakabuntot ng isda kapag tumalon din ako sa tubig. At ang mga kapatid ko, mga dikya. Sila ang mga kalaban.

4. Dinala ako minsan ni Tatay sa Cindy’s (the place to be) sa Olongapo. Hindi kasama ang mga kapatid ko. Kaya sobrang inggit sila. Machinist kasi si sya ng US Airforce Base sa Subic dati. Napanuod ko kasi sa tv na may free Thundercats stickers at figurines ang happy meal nila doon. Ang saya! Napuno ko ng stickers ang pintuan ng refrigerator namin.

5. Dyesebel starring Alice Dixon ang unang pelikula na napanood ko sa sinehan. Sinama ako ng Ate ko dahil crush na crush nya si Richard Gomez. Pag-uwi ko sa bahay. Pinuno ko ng tubig ang bath tub. Naglublob doon ng isang oras. Natuwa. Sirena pala ako!

6. Fourth year high school ako noon. Lingo ng Wika. May Binibini at Ginoong Rehiyon. Sa mismong araw ng contest, nagkasakit ang pambato ng klase namin para sa Ginoong Rehiyon. At hindi pwedeng mag-isa lang ang Binibining Rehiyon na lumaban. Kailangang may pumalit sa kanya. Walang nag-volunteer. Nakatingin silang lahat sa akin. Peer pressure. Wala akong nagawa. Ako na si Ginoong Rehiyon XI. Mangingisdang Moro ang costume. Dalawang oras akong nakatayo sa entablado na nakalabas ang dibdib at tiyan. Nang matapos ang contest. Kami ang First Runner Up.

7. Nakakuha ako ng scholarship sa isang pribadong Maritime Academy. Kinuha ko ang kursong Marine Engineering. Mahigpit ang patakaran. 3000 ang aplikante. 150 lang kaming nakapasok. At ang mga kaklase ko mula pa sa iba’t ibang dako ng Pilipinas at Asya. Napanganga ako dahil isang malaking barko ang paaralan. Pero hindi ako masaya. Pakiramdam ko hindi ako malaya. Masyadong disiplinado. Hindi iyon ang pagkatao ko. Gusto ko ang dagat, pero hindi ang barko. Tumagal ako ng isang taon. Pagkatapos, umalis na ako.

8. Dahil sa kagustuhan ng mga magulang ko na maging inhinyero ako. Kumuha ako ng bagong kurso. Mechanical Engineering. Pakiramdam ko sinayang ko lang ang limang taon sa kolehiyo. Dahil hindi iyon ang gusto ko. Nang matapos ako. Hindi ako kumuha ng board exam. Hindi ko kasi makita ang sarili ko bilang isang mechanical engineer.

9. Isang taon pagka-gradweyt ko. Hinanap ko ang sarili ko. Isang libo lang ang dala kong pera at nag-uumapaw na lakas ng loob. Pumunta ako ng Maynila. Ako lang mag-isa. Walang kilalang kamag-anak. Nakitira lang ako sa mga kaibigan. Naghanap ako ng trabaho. Naging computer technician ako sa isang American based company. Sumayd –line bilang taga-gawa ng props at back draft ng isang teatro. Nag-modelo sa nude painting sessions. Naging PA ng isang designer sa fashion shows. Gumawa ng maraming painting. Nangarap.

10. Makalipas ang limang taon. Maraming nangyari. Maraming nagbago. Marami akong narating. Marami akong natutunan. Mas nalaman ko kung ano ang responsibilidad. Natanggap ko ang pagkatao ko. Nahanap ko kung ano ang gusto ko. Nagustuhan ko ang Maynila. Naging malaya ako. At dahil pintura ang dumadaloy sa katawan ko. Ito rin ang bumubuhay sa akin. Paminsan-minsan nagpupunta ako sa Manila Bay. Para balik-balikan ang karugtong ng pagkatao ko. Ang tubig-alat. Mga isda. Ang dagat.

"I will color the world one step at a time..."