SI BOBOY

First year high school si Boboy noon.

Isang hapon pag-uwi galing eskwela, bumilis ang pintig ng puso nya.

Nanlaki ang mga singkit na mata.

Isang service car ng funeraria ang nasa labas ng bahay nila.

Hindi sya handa kung anuman ang nangyari.

Pagpasok nya sa gate, nakita nya may mga tao sa salas.

Tatlong lalaki.

Dumaan sya sa may kusina.

Nandun ang Nanay nya.

Nakatayo.

Hinihintay ang pagdating nya.

Ayaw nya makita ang ginagawa ng tatlong lalaki sa salas.

Namumugto ang mga mata ng nanay ni Boboy.

Kakaiyak lamang nito.

Tiningnan ni Boboy ang ina.

Wala syang imik, di alam ang sasabihin.

Di sya nagtanong.I

sang hakbang na lang palabas na sya ng kusina.

Makikita na nya ng harapan ang nangyayari sa salas.

“Anak, wala na ang Lola During mo.”

Humakbang si Boboy.

Nakita nya.

Buhat ng tatlong lalaki ang lola nya.

Katatapos lang embalsamuhin.

Binihisan.

At ihihiga na sa puting kabaong.

Nilapitan si Boboy ng nanay nya.

Wala pa ring imik si Boboy.

Niyakap sya nito.

At umiyak.

Ito ang unang pagkakataong may nawala sa pamilya ni Boboy.

Di nya kayang ibalik ang panahon.

Di man lang sya nakapagpaalam.

Lumaki si Boboy, kasama ng Lola nya.

Mestiza si Lola During.

Mahaba ang naka-trintas na itim na buhok.

Isang typical na bahay kubo ang bahay ni Lola.

Walang kuryente.

Pagdating ng hapon.

Bago mag-ala sais.

Kakain na sila ng hapunan.

Sisindihan ang gasera.

Mag-rorosaryo sila ng kanyang Lola.

Patutugtugin ang transistor radio sa saliw ng Abakada, Gabi ng Lagim at ni Negra Bandida.
Nang mag-Grade Four si Boboy, bumalik na sya sa bahay ng nanay at tatay nya.

Ang kanyang Tita Magda ang tumira kasama si Lola During.

Matagal sila di nagkita.

First year high school na si Boboy nang magkita sila muli.

Sa kanila na tumira si Lola During.

Malubha na ang sakit ni lola.

May myoma sya.

Tanging lola lamang nya ang tumawag sa kanya ng BOBOY.

Dahil hindi kayang bigkasin ni Lola During ang tunay nyang pangalan.

Nagmula ang larawan dito...

"I will color the world one step at a time..."