SANTACRUZAN

"I dreamed I was a butterfly, flitting around in the sky; then I awoke. Now I wonder: Am I a man who dreamt of being a butterfly, or am I a butterfly dreaming that I am a man?"

- Chuang Tzu

Noong tag-araw, bago magsimula ang freshman schoolyear. Isinama si Jojo ng dean sa isa sa mga Santacruzan ng mga bakla sa Malabon. Ang dean ang nagbigay ng private scholarship kay Jojo.

Kasama ang isa pang paboritong scholar ng dean, si Daniel Lim. Si Daniel ay malaki ang katawan, tisoy at bigotilyo. Kung tatawagin mo sya, bago sya lumingon, mag-f-flex muna sya ng kanang bicep nya. Kamukha nya ang Super Mario Brother. Halos mawala ang mga singkit nyang mga mata sa tuwing ngingiti ito. Isa rin syang print ad model at sumubok magpinta na gaya ni Malang. Madaldal sya. Makuwento. Malapit na raw sya magkaroon ng billboard sa EDSA. Ilang beses nya ring binanggit ang isang bago at sikat na couturier na may gusto sa kanya. Ilang beses na rin daw sila nag-date. Ngunit nagtataengang-kawali lang si Jojo. Hindi sya interesado. Mas ginusto nyang panoorin ang prusisyon ng mga bakla kesa sa kwento ng kasamang modelo.

Magkatabi sina Jojo at ang dean. Pinagmasdan ni Jojo ang mukha ng dean. Nakita nya kung gaano kakapal ang makeup foundation na nasa mukha nito. Na naiilawan ng iba't ibang kulay ng incandescent bulbs na nakasabit sa gilid ng daan. Napansin nya, sa pagkislap ng mga ilaw, aninag pa rin sa ilalaim ng makapal na foundation makeup nag mga kulubot sa mukha ng dean.
Patagong sinasagi ng kamay dean ang harapan ni Jojo. Paminsan-minsan, hinihimas nya ito. Sa maikling panahon, naging eksperto na si Jojo sa ganitong mga bagay. Medyo tutuksuhin ni Jojo ang dean. Liliyad pa sya ng kaunti habang nakadampi ang kamay ng dean sa harapan ng kanyang pantalon. Pagkatapos, marahan syang lalayo. Hanggang ganoon pa lang naman ang ginagawa ng dean sa kanya. May paninindigan din naman si Jojo. Meron syang pinaniniwalaan. Hindi sya makikipagtalik sa kapwa lalaki. Kahit na sa pagkakataong iyon ineenjoy na lamang nya ang ginagawa ng dean. Dahil kung hindi, mababagot sya.

Pinilit nyang maaliw sya sa mga kumikinang na mga reyna na may nagtataasang mga kilay at tatlong kulay ng buhok. Mahinhing naglalakad sa mga ulap na dilaw, berde at rosas, organza at ruffles o kaya’y makintab na itim na satin. Sa tingin ni Jojo, napaka-tipikal, mala-probinsya. Kapareho ng mga sinusuot ng mga kababaihan sa isang kotilyon noon sa kanila. Ito ang unang beses na namasyal sya sa Malabon. Pero parang nasa probinsya pa rin sya.

"I will color the world one step at a time..."

ANG PRINSIPE

"Grown-ups never understand anything by themselves, and it is tiresome for children to be always and forever explaining things to them."


- The Little Prince , Antoine de Saint Exupéry

Alam ni Jojo, hindi sya dapat tumatambay sa rooftop ng Faculty Center . Dahil doon madalas magpunta ang mga malilibog na estudyante upang tumoma at manigarilyo. Kaya binarikadahan ng mga security guards ang paanan ng hagdan na abot-bewang na minartilyong kahoy. Pero para saan pa ang ginawang harang sa paanan ng hagdan? Wala namang ibang daan paakyat sa rooftop. Matagal na ring binaklas ang pinto nito. Kaya ang lahat ay walanag hirap na nakakatawid sa walang kwentang harang sa hagdan.

Ngunit sa araw na ito, tanghaling tapat. Walang tao. Sya lang mag-isa, sa palagay nya. Kanyang-kanya lang ang rooftop. Pakiramdam nya pag-aari nya ang rooftop. Napanuod nya kanina sa UP Theater ang isang French documentary tungkol kay Vincent Van Gogh na nagtangkang magpakamatay noong mga panahon nya. Nagtataka si Jojo, bakit walang masyadong Filipino artists na nagpapakamatay? Dahil ba kulang pa ang mga "angsts" sa buhay nila?

Sa isa mga dingding ng rooftop ng Faculty Center , may isang estudyante, malamang isang kolehiyala, ang sumulat ng isang linya mula sa The Little Prince ni Saint Exupery.

"One sees clearly only with the heart. Anything essential is invisible to the eyes."

Naalala nya, paborito ni Bb. Farrin ang The Little Prince. Naalala nya ang sabi ni Bb. Farrin na ang lahat ng nakasulat sa maliit at manipis na librong iyon ay may malalim at matalinhagang kahulugan. Kagaya ng tatlong bulkan sa planeta ng Little Prince. Yung natutulog na bulkan. Ang sabi ni Bb. Farrin, iyon daw ang sumisimbolo sa sex drive ni Jojo. Hindi na maalala ni Jojo kung anong uri pa ng dalawang bulkan at kung bakit kailangan pang malaman ang sinisimbolo ng mga iyon. Siguro mas gugustuhin pa nyang pag-aralan ang pinagmulan ng quadratic equation kesa alamin ang kahulugan ng The Little Prince. Kahit gaano man kaganda ang mga nakasulat sa footnotes ng bawat pahina, hindi nya papansinin. Wala rin syang pakialam kung aksidente nyang manakaw ang ideya ng ibang tao.

Tapos na umihi si Jojo. Mala-eksperto nyang pinitik ang ulo ng kanyang ari. At ang huling patak ay tumalsik malapit sa kanyang paanan na parang isang pirma. Marahan nyang isinara ang kanyang zipper. Upang makatipid, hindi na sya nagsusuot ng briefs. Nakakabawas sa labada at turn on pa sa mga chicks. Magmula nang makilala nya si Bb. Farrin, nagbilang na sya ng mga naging syota sa kanyang mga daliri sa kamay at paa. Hindi na masama para sa isang binatilyo na wala pang dise-otso anyos .

Bago pa sya bumaba ng rooftop, nakaisip si Jojo ng isang Centennial project proposal. Ang punuin ang rooftop ng body fuids ng isang daang Filipino artists. Habang ang lahat ay abala sa panunood ng Oblation run. Body fluids- gaya ng ihi, pawis, laway, suka at tamod. Pagkatapos magpapatugtog sya ng background music, ethnic at konting tribal dancers. Isa nang multimedia experience.

" I will color the world one step at a time..."