TALENT TEST

I'm not a body with a soul, I'm a soul that has a visible part called body.


- Paulo Coelho , Eleven Minutes

Kasabay ng pagbuhos ng ulan, gumuguhit ng mga bilog at arko si Jojo sa rooftop ng Faculty Center. Mag-isa lamang sya. Sa pagkakataong ito, sinubukan nyang isulat ang kanyang pangalan. Marahang tumilamsik ang kanyang ihi habang isinusulat sa malamig na semento ang bawat letra ng pangalan nya. Pakiramdam ni Jojo nagtagumpay sya. Isang personal accomplishment. Ang sabi nya sa kanyang sarili;

"Siguro isa akong Shaman, hindi ko lang alam."

Na anumang pagkakataon lalabas ang natatago nyang kapangyarihan na namana nya mula sa kanyang Indo-Malay na ninuno. Maaari ring sa kanyang Zodiac sign, Cancer, isang water sign. Kaya nagagawa nyang kontrolin ang tubig sa pamamagitan ng muscle control. Sa tingin nya konti pang practice makakaya na nyang gumawa ng bagyo o mahinang ambon. Naniniwala rin sya na biniyayaan sya ng kapangyarihan ng mga puno ng Acacia. Na ang mga dahon ay halos lumilim sa buong Diliman campus.




Natutuhan nya noong third year high school na Rain Tree ang isa pang tawag sa Acacia. Itinuro ito ni Bb. Farrin. Ang guro nya sa English noon sa Baguio. Pinagbasa sya noon ni Bb. Farrin ng isang kwento tugkol sa pag-iibigan ng dalawang Acacia. Alam nya, napapansin nya. Matamang nakatitig sa kanya si Bb. Farrin habang binabasa ang kwento. Sinusuri sya mula ulo hanggang paa. Bago pa matapos ni Jojo basahin ang kwento, sinabi ni Bb. Farrin:

"Tulungan mo ako sa pagbitbit ng mga test papers at mga libro hanggang sa bahay."

Umuulan nang araw na iyon, kagaya ng kwentong binasa nya. Mahihirapan nga sa pagdadala ng test papers ng limang section, mga report at mga libro si Bb. Farrin. Hinatid nya si Bb. Farrin hannggang sa maliit na kwarto na nirerentahan nito sa Calla Lilly. Matapos tulungan ni Jojo si Bb. Farrin sa pag-aayos ng mga test papers ng ayon sa section at alphabetical order, naupo silang magkatabi sa kama. Kumupas na asul ang kobre-kama na may may maliit na nakaimprentang dilaw na bulaklak. Nakapila sa headboard ang mga troll dolls at stuffed toys. May poster ng Menudo na nakapaskil sa dingding. Mas lumapit pa ng pagkakaupo si Bb. Farrin kay Jojo. Naamoy ni Jojo ang magkahalong Wrigley's Peppermint Gum na nginuya ni Bb. Farrin habang nakasakay sila sa taxi. At ang matamis na amoy ng Johnson's Baby Cologne na humahalimuyak mula sa katawan ni Bb. Farrin. Nakatitig si Bb. Farrin kay Jojo.. Hindi na malaman ni Jojo kung ano ang sasabihin o ang magiging reaksiyon nya kung papaanong katabi nya ang isang babaeng nakakatanda sa kanya, ang kanyang English teacher, na halos magkapalitan na sila ng hininga. Sa kakapusan ng mga salita, mapusok na hinalikan ni Jojo si Bb. Farrin. Ilang sandali lang nakapaibabaw na sya sa kanyang guro. Hindi pa rin mapaghiwalay ang kanilang mga labi na halos lumubog sila sa manipis na kama. Lumalangitngit ang mga bedsprings habang nakahawak ang mga kamay ni Jojo sa mapuputi at makikinis na hita ni Bb. Farrin sa loob ng nylon bikini panties na suot nito.



“Sus ginoo—Arru-uy! Agu-uy!” , ang tanging nasambit ni Bb. Farrin.

Iyon din ang FIRST TIME ni Jojo. Labing limang taong gulang si Jojo noon. May ipagmamayabang sya. Naka-tatlong rounds sila nang hapon na iyon. Masaya sya na hindi na nya kailangan pang magbayad ng babae at ito ay sa isang babaeng mas matanda sa kanya ng walong taon.

Binigyan sya ni Bb. Farrin ng pang-taxi pauwi. Halos matawa sya sa pagka-sweet sa kanya ng guro. Iyon din ang unang pagkakataon na hinalikan siya sa tenga. Isang bagay na ayaw nya. Hindi nya gusto ang pakiramdam na umiikot ang dila at laway sa bawat kurba ng tenga nya. Isipin lamang nya. nandidiri na sya.

Sa mga sumunod na linggo, binigyan sya ni Bb. Farrin ng dalawang T-Shirt, Bossinni at Giordano, at isang pares ng itim na hightop Converse sneakers. Ilang beses din sila nagkita hanggang sa kumuha ng post-graduate courses sa FEU si Bb. Farrin. Sinulatan sya ni Bb. Farrin ng ilang beses noong fourth year high school na sya at pinadalhan pa ng maraming T-shirts. Ngunit hindi ipinaalam ni Jojo kay Bb. Farrin na lumuwas sya ng Maynila upang mag-aral ng kolehiyo. Hindi na nya binalak na makipag-ugnayan pa kay Bb. Farrin. Inaasahan na lamang nyang mabalitaan isang araw kapag bumalik sya sa Baguio na nakapag-asawa na si Bb. Farrin o nakuha na nya ang pangarap nyang trabaho sa Guam o Brunei.

Pinangarap ni Jojo na maging pintor Bukod sa palagay nyang hindi sya gaanong matalino upang umabot sa mga quota ng matataas na kurso sa UPCAT. Sumubok sya sa Fine Arts. Sa talent test, pinag-drowing sya ng isang anyo ng tao gamit ang charcoal. Isang detalye mula sa Spoliarium ni Luna ang iginuhit nya. Napansin nyang nakatingin sa kanya ang dean habang gumuguhit sya. Ibinuka pa ni Jojo ang mga hita nya. Kumambiyo. Tiningnan nya ang dean at ngumiti. Pumasa sa talent test ng Fine Arts si Jojo.

"I will color the world one step at a time..."

500 DAYS OF SUMMER

"Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable.

It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses, you build up a whole suit of armor, so that nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life...You give them a piece of you. They didn't ask for it. They did something dumb one day, like kiss you or smile at you, and then your life isn't your own anymore. Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so simple a phrase like 'maybe we should be just friends' turns into a glass splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It's a soul-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. I hate love."

- Niel Gaiman

Naglalakad ako noong isang linggo sa Cinema ng Robinsons Galleria. Gusto kong manuod ng sine. Indie film. Habang nakangiwi akong nakatitig sa poster ng BOYLETS, SANGLAAN at ASTROBOY, nakita ko ang isang poster ng nakangiting lalaki na nakayuko at nakasuot na isang asteeg na shirt. Parang yung Radiohead montage shirt na napanalunan ko sa MTV Asia. Napanuod ko na rin ang bidang lalaki sa isang pelikula noon. Pero hindi ko maalala. Pagkatapos kong maubos ang Whopper Stunner ng Burger King, naalala ko rin. "The Lookout" ang pamagat. Binalikan ko ang poster. Mahigit limang minuto ko itong tinitigan. Napaka-oxymoron ng pamagat. Ang sabi ko, "Papanuorin kita kapag NOW SHOWING ka na."

This is NOT a LOVE STORY.
This is a STORY about LOVE.

Kadalasan pag-uwi ko ng bahay mula opisina. Magpapalit ng damit at hihiga sa kama. Magpapaantok. Pero lilipas ang oras hindi pa rin makatulog. Nakatulala lang sa kisame. Minsan sinusundan lang ang umiikot na electric fan. Minsan sinisilaw lang ang sarili sa liwanag na sumisilip sa bintana.

Kapag gusto kong tumahimik at tumunganga, maraming bagay akong naiisip. Kadalasan mga bagay na nangyari. Hindi naman maiiwasan yun. Tao lang ako. Hindi ko inaalala ang mga pangyayari sa buhay ko nang ayon sa pagkakasunod-sunod. Random lang. Kagaya ng dating pag-ibig. Minsan pinipilit kong maalala, pero wala talaga. Minsan nagsisimula ako sa malapit sa katapusan. Tapos tatalon sa bandang gitna. Kung kailan nangyari ang mga masasayang bagay. Pagkatapos babalikan kung saan nagsimula ang gaguhan at sakit. Sabi nga nila, "Magsimula raw sa simula". Pero minsan kasi hindi ko alam na iyon na pala ang simula. Sa tingin ko sa ganoong paraan din umikot ang "500 DAYS OF SUMMER."

The following is a work of fiction.
Any resemblance to persons living or dead is purely coincidental.
Especially you Jenny Beckman.
Bitch.

Nang mabasa ko ang Note na ito sa simula ng pelikula. Natawa na ako.

Ang sabi ko " HAHA, I LOVEET!"

May nabasa akong article na nagsasabing base ang pelikula sa lovelife ni Jenny Beckman. Kung sinuman sya at kung talagang sya ang pinagbasehan ng katauhan ni Summer, ilang beses ko syang minura sa kahabaan ng pelikula. Selfish Bitch!

Tama, Summer ang pangalan ng bidang babae. Maganda sya. May hawig kay Katy Perry. Mukhang mabango. Umikot ang istorya sa loob ng 500-day relationship nina Tom at Summer. Mula noong unang pagkikita hanggang sa paghihiwalay nila. Maraming nangyari. Series of flashback. Non-linear. Hindi sunud-sunod. Pero naapektuhan ako.

This is a story of boy meets girl. But you should know up front, this is not a love story.

Nagsimula ang pelikula sa Day 488. Nakaupo sa bench sina Summer at Tom. Nakapatong ang kamay ni Summer sa kamay ni Tom. May suot na wedding ring si Summer. Pareho silang walang imik.

Summer: Are you ok?
Tom: I will be, eventually.

Ito rin ang paborito kong eksena. Nang magkita silang dalawa. Sa bench. Pagkatapos magpakasal ni Summer sa iba. Sige na, oo na, Umiyak ako. Di lang naman ako, pati ang kasama kong nanuod umiyak din. Naiintindihan ko si Tom. Naguguluhan sya. Ako rin naguguluhan. Di ko rin talaga maintindihan kung anong nangyari. Anong tumatakbo sa isipan ni Summer? Sa pag-ibig, pinaniniwalaan natin ang gusto nating paniwalaan. At sa bandang huli, ang gusto pa rin natin ang masusunod. Minahal ni Tom si Summer magmula pa noong unang makita nya ito. Siguro ang pananaw ni Tom tungkol sa pag-ibig hindi kasinglalim ng mga pananaw ni Shakespeare. Nagsusulat sya ng greeting cards. Pero pinaniniwalaan kaya nya ang mga sinusulat nya gaya ng;

Roses are red, violets are blue... Fuck you, whore!

Tom : I guess I just figured, why make something disposable like a building when you can make something that last forever, like a greeting card.

May ganoong trabaho pala. Nagtapos sya bilang arkitekto, pero binabayaran sya para magsulat ng greeting cards. Ganun naman talaga ang karamihan, iba ang pinapasukang trabaho sa tinaopos na kurso. Pero pambihira ang papasok ka sa isang malaking fully air-contiditioned na opisina. May libreng kape. Haharap ka sa flat screen na computer at uubusin mo lang ang maghapon sa pag-iisip ng mga kakornihan na isusulat sa greeting cards.

Tom: You don't want to be named as someone's boyfriend, and now your someone's wife?
Summer: I woke up one morning and I just knew.

Tom: Knew what? Summer: What I was never sure of with you.

Sweet si Summer. Matalino. Maganda. Tapat at totoo si Summer kay Tom. Ipinapakita nya kung sino sya. Yun lang hindi sya magiging pag-aari ni Tom. Casual at carefree relationship, hanggang doon lang ang kayang ibigay ni Summer. Alam ni Tom, ayaw ni Summer magka-boyfriend. Pero ok lang kay Summer ang friends..."friends with benefits". Isa sa mga bagay na hindi maintindihan ni Tom. Palagi sila magkasama. Naglalaro. Naghaharutan. Magkatabi matulog. Naghahalikan. Nagse-sex. Gusto ni Summer si Tom. Sya rin ang unang nagpakita ng motibo. Nang agresibong halikan nya si Tom sa may Xerox machine. Anong klase ng babae ang magugustuhan ka, seryoso, walang ibang lalaki sa buhay nya, pero wala syang balak magpakasal? At isang araw magugulat ka nalang. May bago syang nakilala. Biglang nagbago lahat. At biglang ikakasal na sya. Bakit sa iba? Bakit di na lang sa iyo? Matatanggap mo kaya na kaya ka lang nya mahalin ngayon, hindi forever?

Tom: What happens when you fall in love?

Summer: You believe in that?

Tom: It's love, it's not Santa Claus.

Ano bang mangyayari kapag na-inlove ka?

Nanatiling misteryoso si Summer sa kabuuan ng pelikula. Habang patuloy na nag-aabang si Tom. Ngunit hindi obligasyon ni Summer ang magpaliwanag. Kahit ano pwedeng mangyari. Ang hindi magkakasunod na pagpapalit-palit ng mga eksena ay nagbigay kalayaan sa isang romantikong pagkalito.

I love her smile.
I love her hair.
I love her knees.
I love how she licks her lips before she talks.
I love her heart-shaped birthmark on her neck.
I love it when she sleeps.


Tom, I know you think she was the one, but I don't. Next time you look back, I think you should look again


I hate her crooked teeth.
I hate the way she smacks her lips.
I hate her knooby knees.
I hate that cockroach shape splotch on her neck.

Tom: People don't realize this, but loneliness is underrated.

Naiintindihan ko kung nagalit si Tom. Naintindihan ko kung bakit sya nalungkot. Kung magbago man ang pananaw nya sa love, destiny at meant-to-be. Pero totoong may meant-to-be. Hindi lang sila para sa isa't isa ni Summer. Magbago man ang mga pangyayari sa kasalukuyan, iisa lang din ang magiging katapusan.

Most days of the year are unremarkable. They begin, and they end, with no lasting memories made in between. Most days have no impact on the course of a life.

Darating din ang panahon, makikilala rin natin ang taong para sa atin. Isang taong hindi natin alam na sumasaya kapag nakikita kang nakangiti. Isang taong hindi mo nappansing nasa paligid lang. Minamahal ka. Maaring matapos ang 500 days, pero magsisimula itong muli sa Day 1.

She's better than the girl of my dreams...becuase she's real.

"I will color the world one step at a time..."